Ναι ή όχι, υπέρ ή κατά, αυτό ή το άλλο; Από τη μια πλευρά η πληθώρα των επιλογών προκαλεί σύγχυση. Από την άλλη, η έλλειψη επιλογών δυσφορία. Οι λιγότερες επιλογές προκαλούν την αίσθηση απελευθέρωσης, αφού μειώνεται ο χρόνος που ξοδεύεται προκειμένου να ληφθεί μία από αυτές. Εντούτοις και η έλλειψη επιλογών μπορεί να δυσκολέψει τη ζωή, μιας και απαιτείται υπερβολικός χρόνος για να συγκεντρωθούν τα απολύτως απαραίτητα. Άλλες φορές, όταν υπάρχουν περιορισμένες επιλογές, υπάρχουν λιγότερες προσδοκίες. Για παράδειγμα, αν δεν γνωρίζω ότι υπάρχει κάτι, δεν θα μπω και στη διαδικασία να το αποκτήσω. Υπό αυτή την έννοια, οι άνθρωποι με τις λιγότερες επιλογές είναι πιθανώς πιο ευτυχισμένοι από εκείνους που έχουν άπλετες αλλά δεν μπορούν να κατακτήσουν έστω κάποιες από αυτές.
Ωστόσο, ο κοινωνιολόγος Barry Schwartz μιλάει για το «παράδοξο της επιλογής», όπου σύμφωνα με τη λογική οι άνθρωποι που ξοδεύουν αρκετό χρόνο και φαιά ουσία προκειμένου να πάρουν τη «σωστή» απόφαση συχνά και το πετυχαίνουν. Όμως, φαίνεται -εκ του αποτελέσματος- ότι αναλώνονται κυρίως στην ατέρμονη αναζήτησης μιας ακόμα καλύτερης επιλογής κι έτσι δεν απολαμβάνουν αυτά που ήδη έχουν. Έτσι ο Schwartz προτείνει να «επιλέγουμε πότε θα επιλέξουμε» και να εκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλό μας προκειμένου να είμαστε περισσότερο ολιγαρκείς, εστιάζοντας πάντα σε αρκετά καλές επιλογές. Αυτό που επισημαίνει, ως δυσκολία εξ ορισμού, είναι ότι κάθε απόφαση συνεπάγεται και μία απόρριψη, ότι κάτι αφήνουμε πίσω. Κρατώντας ανοιχτές εναλλακτικές συνεχώς, παραβλέπεται το γεγονός ότι και η αναποφασιστικότητα παραμένει μια επιλογή, «αποφασίζω να μην επιλέξω». Έτσι καταλήγουμε να ορίζουμε την τύχη ως επιλογή και παραμένουμε δυσαρεστημένοι από την ίδια την παραίτηση της δύναμης της επιλογής. Ο Schwartz επίσης προτείνει να «κάνουμε τις αποφάσεις μας αμετάκλητες», διότι με αυτόν τον τρόπο διοχετεύεται η ενέργειά μας στις μεγαλύτερες αποφάσεις και σταματά η ταλαιπωρία της ασήμαντης και ατέρμονης επανεξέτασης.
"Ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας." Αλμπέρ Καμύ
