Ιωάννα Κόπτση, BPS - HCPC για Parallaxi
Έχεις άραγε αναλογιστεί, πόσο καιρό από τη ζωή σου αναπνέεις και περιμένεις κάτι κακό να συμβεί; Πόσες φορές μέσα στη μέρα έχεις προετοιμαστεί για «το χειρότερο»; Πόσες μέρες ξυπνάς και κοιμάσαι με το «προαίσθημα» ότι κάτι θα πάει στραβά; Πόσο καλά ξέρεις «τη μοίρα σου»; Πόσο συχνά λοιπόν ζεις μέσα στην τιμωρία, που περιμένεις ή που φαντάζεσαι πως έρχεται; Πόσο συχνά συνδιαλέγεσαι με τους άλλους περιμένοντας πως θα επιβεβαιωθεί η αυτοεκπληρούμενη προφητεία σου ότι «τίποτα καλό δεν πρόκειται να συμβεί». Πόσες φορές τους συναναστρέφεσαι, βλέποντάς τους ως επικείμενους τιμωρούς; Ο κόσμος είναι προβολές και προβλητικές ταυτίσεις. Προβολές δικές σου, πάνω στους άλλους ανθρώπους.
Άραγε, έχεις τελικά να ελπίζεις σε κάτι ή μήπως κουράστηκες; Κουράστηκες από την ίδια τη ματαίωση ή από τη φαντασίωση της συνεχούς ικανοποίησης των επιθυμιών σου; Κοιμάσαι και ξυπνάς με τον φόβο της ματαίωσης. Μήπως, έτσι συμβάλεις σε μερικά από τα αδιέξοδα που συναντάς; Πιστεύοντας σε αυτήν «τη μοίρα», μήπως δεν εξελίσσεις τους μηχανισμούς της ρεαλιστικής σου επιβίωσής; Ο φόβος της αισιοδοξίας μήπως τυφλώνει την ικανότητα της γέννησης της λύσης; Αν δεν χάνεις τον χρόνο περιμένοντας να συμβεί κάτι κακό, μήπως αφήνεις τον χώρο για να γεννηθεί κάτι κατάλληλο; Αντέχεις να συμβεί κάτι καλύτερο; Αντέχεις την απόλαυση;
