ή αλλιώς «Τα ναρκισσιστικά ελλείμματα βλάπτουν σοβαρά την υγεία»
Ιωάννα Κόπτση, BPS - HCPC για Parallaxi
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί που το φώναζαν Λάζαρο. Ο Λάζαρος, λοιπόν, αγαπούσε πολύ τους γονείς του. Ήταν υπάκουος και φρόνιμος, γεγονός που του το επιβράβευαν συνεχώς, ράβοντας έτσι σιγά-σιγά το κοστούμι του “καλού παιδιού”. Εκείνος βέβαια κάπου βαθιά μέσα του διαισθάνονταν, κι ενδεχομένως ήδη να γνώριζε βιωματικά, πως αν δεν υπακούει τους γονείς του εκείνοι θα τον αποδέχονται και θα τον αγαπούν λιγότερο. Επομένως, δεν είχε και πολλές επιλογές παρά να τιμά και να φορά το κοστουμάκι του.
Μια μέρα, λοιπόν, πήγε στους προσκόπους όπου έμαθε πολλά κι ενδιαφέροντα πράγματα. Δυστυχώς όμως, δεν κατάφερε να βγάλει το κοστούμι του καλού παιδιού και να βάλει αυτό του προσκόπου, γεγονός που θα υποδήλωνε τόσο μια στοιχειώδη ενσωμάτωση με την ομάδα όσο και μια ικανότητα να σχετίζεται επί της ουσίας με άλλους ανθρώπους. Καθώς μεγάλωνε λοιπόν ένιωθε κάποια περίεργα πράγματα μέσα του που τον αναστάτωναν, χωρίς ωστόσο να ξέρει πως να τα διαχειριστεί. Κάποια φίλη, που τον είδε προβληματισμένο, του είπε πως αυτό που νιώθει μέσα του ονομάζεται συναίσθημα και πιο συγκεκριμένα θυμός. Αυτή, η καλή του φίλη, του έδειξε πως, όταν εκείνη θυμώνει μιλάει και εκφράζεται με αυτόν που της έχει προκαλέσει το συγκεκριμένο συναίσθημα κι έτσι συνήθως λύνει τα μάγια.
Ολόκληρο το άρθρο: https://parallaximag.gr/life/karikatoura-tou-kalou-paidiou
