Αρχική συνθήκη της νόσου είναι συνήθως η ιατρική εξέταση, με τα συμπτώματα -τις περισσότερες φορές- να προηγούνται. Η αντίδραση της γυναίκας με καρκίνο (Ca) μαστού εξαρτάται, τόσο από την πρόγνωση της ασθένειας όσο και από τα συμπτώματα της νόσου. Επιπρόσθετοι και σημαντικοί παράγοντες είναι η προσωπικότητά της, η ηλικία της, το κοινωνικό δίκτυο, η αντίδραση στο στίγμα της νόσου, καθώς επίσης και η σχέση μεταξύ της ιδίας και του/της γιατρού της. Η ανακοίνωση του καρκίνου συνήθως προκαλεί «σοκ» και έπειτα ακολουθεί ένα συνονθύλευμα άγχους, άρνησης, τύψεων, δυσπιστίας, απόγνωσης, ντροπής και φόβου για το μέλλον. Το συναίσθημα της θλίψης στην πρώτη φάση της διάγνωσης είναι αναμενόμενο και προτείνεται να διερευνώνται και άλλοι ψυχοπιεστικοί παράγοντες που μπορεί η γυναίκα με Ca να βιώνει ταυτόχρονα, καθώς επίσης και ιδιοσυγκρασιακοί και ορμονικοί παράγοντες, προτού διαγνωσθεί καταθλιπτική διαταραχή. Ένα μικρό μέρος των γυναικών με Ca μαστού εμφανίζει αγχώδη ή και καταθλιπτική διαταραχή. Συχνά επίσης, παρατηρούνται διαταραχές στον ύπνο και την όρεξη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως οι περισσότερες γυναίκες με Ca στην προσαρμογή τους στη νόσο δεν εκδηλώνουν τα φυσιολογικά συναισθήματα του θυμού, της θλίψης ή/και του άγχους, είτε αυτά εκφράζονται έμμεσα είτε άμεσα. Εδώ, το περιβάλλον καλείται να διευκολύνει την έκφραση και τη νομιμοποίηση του συναισθήματος, χωρίς να μπαίνει σε αμυντική και ενοχοποιητική στάση ή/και αντιπαράθεση, αν μπορεί να αποφευχθεί. Τα συναισθήματα αυτά στην πορεία της νόσου χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής, όταν εμποδίζουν την ομαλή διεξαγωγή της θεραπείας, π.χ. λόγω αναβλητικότητας, όταν η γυναίκα καθυστερεί την αναζήτηση ιατρικής βοήθειας και όταν η υποχονδρία της την οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Κάποιες φορές ωστόσο, δεν αποκλείεται και η ανακούφιση, μιας και η συγκεκριμενοποίηση των πολλαπλών εξετάσεων εξηγούν πλέον τα συμπτώματα και τον πόνο, παρέχοντας έτσι μια σχετική κυριαρχία και έλεγχο πάνω σε αυτά. Φαίνεται πως οι ψυχολογικές «πρώτες βοήθειες» είναι η καταλληλότερη διαχείριση της ψυχικής δυσφορίας. Ωστόσο, συνήθως η επεξεργασία της νόσου και η ψυχολογική υποστήριξη φαίνεται πως βοηθούν τόσο τη γυναίκα με Ca όσο και το περιβάλλον της να διαχειριστούν αποτελεσματικότερα τη νόσο. Ταυτόχρονα, δίνεται η ευκαιρία να νοηματοδοτηθούν σημαντικά βιώματα που "στοίχειωναν" τη γυναίκα και τις σχέσεις της με τον κόσμο και τους άλλους ανθρώπους γύρω της. Οι δύο βασικοί στόχοι της παρέμβασης αυτής είναι η επαναφορά της σταθερότητας της γυναίκας με CA και η επιστροφή στο επίπεδο της λειτουργικότητάς της προ-κρίσης.
Comments